Wszystkie aktualności | Szkoła Podstawowa w Piekarach

Szkoła Podstawowa w Piekarach

Pokaż/ukryj menu

Ważne strony
Ważne strony
- Deklaracja Dostępności

Depresja u dzieci i młodzieży

Depresja diagnozowana u dorosłych często daje objawy już w dzieciństwie. Problemy z emocjami, lęki, zniekształcone postrzeganie siebie to tylko niektóre z czynników wpływających na dalsze losy człowieka, od których ciężko się uwolnić. Jakie są sygnały depresji, których nie wolno lekceważyć? Poniżej zamieściłam krótki opis objawów depresji u dzieci i młodzieży.

Depresja w wieku przedszkolnym

Depresja w wieku przedszkolnym to głównie zaburzenia przystosowania z odczuwanym nastrojem depresyjnym. Źródłem tych zaburzeń może być dom rodzinny czy szkoła. Może to być też niezaspokojenie podstawowych potrzeb albo jakieś traumatyczne wydarzenie w życiu dziecka. Zdarza się, że depresja ujawnia się na skutek zbyt dużych wymagań i ilości obowiązków nałożonych przez rodziców. Objawy depresji w tym wieku to m.in. lęki nocne, izolacja od rówieśników, płaczliwość, nieśmiałość, zmienność nastrojów, objawy somatyczne, brak radości, wigoru, spontaniczności, „bycie nieobecnym”.

Depresja u nastolatków

U nastolatków możemy wyróżnić kilka rodzajów depresji, mianowicie:

Depresja młodzieńcza czysta – głównymi objawami są: obniżenie nastroju, lęk, ograniczenie kontaktów z rówieśnikami, brak aktywności.
Depresja młodzieńcza z rezygnacją – do objawów zalicza się: objawy depresji młodzieńczej czystej, problemy z nauką, poczucie bezsensu życia, zagubienie, myśli i tendencje samobójcze.
Depresja młodzieńcza z niepokojem – jej objawy to: objawy depresji młodzieńczej czystej oraz zachowania autodestrukcyjne, skoki nastroju, drażliwość.
Depresja młodzieńcza hipochondryczna – oprócz objawów depresji młodzieńczej czystej występują jeszcze somatyczne symptomy lęku, hipochondryczna ocena własnego funkcjonowania.

Czynniki wpływające na przebieg depresji:

pierwszy epizod/ nawrót choroby;
stopień nasilenia objawów;
konfliktowa sytuacja rodzinna;
problemy w szkole;
przemoc domowa;
pory roku (tzw. depresja sezonowa).

Sygnały, których nie wolno lekceważyć

Dzieci i młodzież z depresją wysyłają wiele sygnałów świadczących o depresji.

Podstawowe kryterium diagnostyczne	Objawy możliwe do zaobserwowania
Obniżony nastrój utrzymujący się przez większość dnia; Uczucie smutku i przygnębienia, płaczliwość, bezradność, poczucie beznadziejności.	Częste reagowanie płaczem nieadekwatnie do sytuacji; Smutek wypisany na twarzy i widoczny w zachowaniu, opowiadanie o swoim smutku i rozpaczy; Zwiększenie napięcia emocjonalnego – drażliwość, skłonność do zachowań agresywnych.
Brak reakcji emocjonalnej na zdarzenia, sytuacje; Obojętność, brak uczuć.	Dziecko nie odczuwa żadnych emocji powstających zwykle podczas jakiejś sytuacji czy zdarzenia.
Zaburzenia rytmu snu, wczesne wstawanie; Zaburzenia łaknienia; Zaburzenia dziennego rytmu aktywności.	Zmęczenie, senność, zauważalny spadek masy ciała; Problemy z porannym funkcjonowaniem dziecka.
Zmniejszenie aktywności fizycznej i psychicznej; Zaburzenia koncentracji uwagi; Spowolnienie tempa mówienia, czytania, pisania, zubożenie myślenia, zburzenia pamięci.	Dziecko ma problemy z formułowaniem wypowiedzi ustnych i pisemnych; Spowolnienie ruchów, niezdarność; Brak jakiejkolwiek aktywności, kreatywności, inicjatywy.
Negatywny obraz siebie, niska samoocena; Negatywny obraz świata; Negatywna wizja przyszłości.	Brak wiary we własne możliwości; Postrzeganie rzeczywistości w czarnych barwach; Lęk przed innymi osobami, miejscami, zdarzeniami, światem; Przekonanie, że w życiu nie czeka ich już nic dobrego.
Poczucie ogromnego wysiłku podczas wykonywania prostych czynności	Niedbanie o swój wygląd, higienę osobistą.

Rodzicu! Pamiętaj:

Rozmawiaj z dzieckiem o jego problemach.
Staraj się z uwagą słuchać dziecka i szanować jego zdanie.
Unikaj stresu w rodzinie.
Jeśli coś cię niepokoi w zachowaniu dziecka, spróbuj porozmawiać z osobami, które są bliskie dziecku.
Zwróć szczególną uwagę na zachowanie dziecka w trudnej/ nowej sytuacji np. rozpoczęcie nowej szkoły, okres dojrzewania.
Zachęcaj dziecko do odpowiedniej ilości snu, prawidłowego i regularnego odżywiania się, aktywności fizycznej i znalezienia bądź pielęgnowania swoich zainteresowań.
Znajdź codziennie czas, aby spędzić go z dzieckiem.
Jeśli dziecko ma myśli o wyrządzeniu sobie krzywdy lub już to zrobiło, jak najszybciej zgłoś się do specjalisty.